Wat is alexithymie?

Alexithymie is een term die verwijst naar de moeilijkheid om emoties te herkennen, te begrijpen en te verwoorden. De term betekent letterlijk 'geen woorden voor emoties'. Mensen met alexithymie hebben vaak moeite om onderscheid te maken tussen verschillende emoties of om lichamelijke gewaarwordingen als emotie te interpreteren. Dit kan communicatie en het aangaan van sociale relaties bemoeilijken.

Waarom kan ik niet uitleggen wat ik voel?

Bij mensen met autisme komt alexithymie vaker voor. Hoewel het niet specifiek verbonden is aan autisme, ervaart naar schatting 50% van de mensen met autisme kenmerken van alexithymie. Dit kan bijvoorbeeld verklaren waarom zij minder emotioneel expressief lijken of moeite hebben om emoties van anderen te interpreteren.

Belangrijk is om te beseffen dat alexithymie geen gebrek aan emoties betekent. Het is niet dat mensen met alexithymie geen gevoelens hebben; ze ervaren emoties net als iedereen. Het verschil is dat ze vaak moeite hebben met het identificeren, begrijpen en uitdrukken van deze gevoelens. Dit kan ervoor zorgen dat iemand zich niet in staat voelt om adequaat te reageren op situaties die emotionele reacties vereisen, zoals verdriet, angst of blijdschap. In plaats van deze emoties te kunnen benoemen, kunnen ze zich onbestemd of verwarrend aanvoelen.

Dit inzicht is essentieel voor het creëren van meer begrip en het bieden van passende ondersteuning. Het betekent dat het belangrijk is om geduldig te zijn en ruimte te geven voor mensen om op hun eigen manier te communiceren over hun gevoelens. Soms helpt het om emoties stap voor stap te verkennen en ze te benoemen, bijvoorbeeld door visuele hulpmiddelen of emotieskaarten te gebruiken. Ook kan het helpen om concrete voorbeelden te geven van wat bepaalde gevoelens betekenen, zodat de persoon met autisme beter kan leren herkennen wat hij of zij voelt.

Impact op sociale relaties en communicatie

De moeilijkheid om emoties te uiten, kan de communicatie bemoeilijken, vooral in persoonlijke en professionele relaties. Mensen met alexithymie kunnen bijvoorbeeld niet gemakkelijk aangeven dat ze zich verdrietig of boos voelen, wat kan leiden tot misverstanden. Dit kan vooral problematisch zijn in situaties waarin empathie of het delen van gevoelens belangrijk is. Wanneer iemand niet in staat is om emotioneel te reageren, kan dit door anderen als ongevoelig of onverschillig worden opgevat, wat tot verwarring en afstand kan leiden.

Daarnaast kunnen mensen met autisme en alexithymie het moeilijk vinden om de emoties van anderen te lezen. Dit kan bijvoorbeeld invloed hebben op gesprekken, omdat ze mogelijk niet meteen doorhebben wanneer iemand verdrietig, gefrustreerd of blij is. Het kan ook het vermogen om sociale signalen te begrijpen belemmeren, zoals lichaamstaal of gezichtsuitdrukkingen, die vaak belangrijk zijn in sociale interacties.

Ondersteuning bieden

Het belangrijkste om te begrijpen is dat alexithymie geen keuze is. Het is geen tekortkoming, maar eerder een ander manier van omgaan met emoties. Het bieden van ondersteuning begint met het erkennen van deze uitdagingen en het zoeken naar manieren om mensen met autisme en alexithymie te helpen emoties te begrijpen en uit te drukken. Dit kan variëren van het gebruik van hulpmiddelen, zoals visuele kaarten of apps, tot het stimuleren van open gesprekken over gevoelens in een veilige omgeving.

Door de focus te leggen op begrip en geduld kunnen we sociale relaties versterken en misverstanden verminderen. Het is belangrijk om te onthouden dat het herkennen en uiten van emoties iets is dat met tijd, oefening en ondersteuning kan worden verbeterd.

Zij vertellen

Gisteren vroeg mijn partner hoe ik me voelde na een drukke dag op het werk. Ik wist dat er 'iets' was, maar kon het niet benoemen. Mijn maag voelde gespannen, mijn schouders stijf. Was ik gestrest? Boos? Vermoeid? Het was als een puzzel waarvan ik de stukjes niet in elkaar kon passen. Uiteindelijk zei ik maar 'prima', omdat ik simpelweg geen woorden kon vinden voor wat er in me omging.

Toen ik thuiskwam van een sollicitatiegesprek, vroeg mijn zus hoe het ging. Ik wist dat er veel in me omging, maar ik kon het niet onder woorden brengen. Was ik blij, angstig, opgewonden? Het voelde als een mengeling van alles, maar ik kon geen label op mijn gevoelens plakken. Uiteindelijk zei ik 'Het was oké', hoewel ik wist dat dat niet de lading dekte.

Voor zijn pianotoets zag ik zijn handen trillen, dus ik zei: ‘Je hoeft niet zo zenuwachtig te zijn.’ Hij keek me verbaasd aan en zei: ‘Maar ik ben niet zenuwachtig.’ Toen ik uitlegde dat trillende handen dat vaak betekenen, keek hij me nog verbaasder aan en zei: ‘Oh, betekent dat dat ik zenuwachtig ben?

-
Mama van Louis