Maak goede afspraken met je vrienden.
Spreek met hen af hoeveel mails jullie sturen per dag, voor welke problemen je mag bellen, wat jullie wel en niet samen doen.
Besef dat je vrienden ook iets uit de vriendschap moeten halen en hou daar rekening mee. Ik heb bijvoorbeeld een vriend die een hele zware mentale job heeft, en ik weet dat ik hem ’s avonds niet moet lastig vallen met mijn zorgen. Als we samen zijn maken we plezier, daar hebben we allebei deugd van.
Als ik iets delicaat moet bespreken met iemand, dan maak ik op voorhand een lijstje met dingen die ik wil bespreken (meestal in mijn hoofd). Dan ga ik naar de persoon en zeg ik wat er is. Als ik dan kan vasthouden aan de standpunten die ik op voorhand bedacht heb, geeft me dat veel houvast tijdens het gesprek.
Doordat ik doorgaans met meer moeilijkheden geconfronteerd word in het leven dan mijn vrienden, ervaar ik soms meer nood aan sociale steun van vrienden dan omgekeerd. De meeste van mijn vrienden vinden dit niet erg. Het kan echter zijn dat het bieden van sociale steun belastend is (of op een bepaald moment belastend wordt) voor vrienden (bv. een vriend die in zijn job veel problemen meemaakt, of die geconfronteerd wordt met moeilijkheden in een partnerrelatie). Ik probeer steeds duidelijkheid te krijgen over wat ik kan betekenen voor de ander en wat de ander wil en kan betekenen voor mij.
Wanneer je moeite hebt met het uiten of verwoorden van je emoties, verzin dan zelf een nieuw woord waarmee je duidelijk maakt hoe je je voelt. Leg aan anderen uit wat dit woord voor jou betekent en vanaf dan kan je het gebruiken.
Maak ruzie via mail in plaats van in het echt. Op die manier ontsnap je aan een woordenvloed. Je denkt na over wat je schrijft en zal daardoor minder impulsief dingen zeggen waarvan je achteraf spijt hebt.