Waarover ik droom:

Dat anderen rekening blijven houden met mijn ASS. Het is niet realistisch te verwachten dat iedereen voortdurend rekening houdt met mijn kwetsbaarheden, toch niet in die zin dat elke pijnlijke botsing zal vermeden kunnen worden. Maar het zou fijn zijn als mijn omgeving weet blijft hebben van het feit dát ik anders ben, begrip opbrengt voor het feit dat ik het met veel schijnbaar gewone dingen bovenmatig lastig heb, en me toestaat om daar op een voor mij passende manier mee om te gaan.

Welke troeven heb je die je hierbij op weg kunnen helpen?

Ik kan goed omschrijven wat me bezighoudt en waarmee ik het lastig heb. Ik ken mijn sterktes en kwaliteiten. Ik weet goed wat ik nodig heb.

Welke belemmeringen zijn er?

Soms heb ik niet voldoende energie om nog maar eens uit te leggen wat mijn kwetsbaarheden en gevoeligheden zijn. Net op die momenten heb ik er nood aan dat anderen rekening met me houden.

Welke hulp heb je daarbij nodig? Wie kan je daarbij helpen?

Verplicht me niet aan alle activiteiten deel te nemen. Laat me mijn noodzakelijke momenten van afzondering toe. Sta me mijn stimgedrag toe. Praat met me, vraag wat er hapert en hoe je me kan tegemoet komen. Laat me met andere woorden gewoon verder mezelf zijn, ASS of niet.

Welk beeld zie je voor je als je nadenkt over die droom, over dat ideaal?

Een rustige, stille omgeving waarin ik mezelf kan en mag zijn.

Wat trekt je het meeste aan in deze droom? Wat kan je daar nu al mee doen?

Weten wat ik nodig heb om tot rust te komen. Voldoende rust inbouwen voor mezelf maar ook woorden geven aan waarmee ik het moeilijk heb. Uitleg geven over wat voor mij belangrijk is.

Welk droombeeld heb je over jouw netwerk? Waar droom je van?

Ik heb een groot netwerk, zowel in mijn ontspanning als in mijn vrijwilligerswerk. Het overkomt mij, ik leer veel mensen kennen door de dingen die ik doe.
Toch zijn het eerder oppervlakkige contacten die snel kunnen verwateren als ik er niet in investeer. Het is zoals bij een beuk; dat is een mooi vertakte boom, heel breed maar niet diep geworteld en dus kwetsbaarder.
Ik zou liever diepere wortels hebben. Dat zou me meer rust brengen dan de vele, soms vluchtige, contacten.

Mijn netwerk is levensbelangrijk maar tegelijk heel bedreigend.
Ik kan 12u babbelen zonder moeite, maar soms heb ik ook uren stilte nodig.

Mijn kinderen vragen vaak om het kalmer aan te doen. Mijn soms oeverloos getater is mijn bescherming en mijn wegsteken van mijn kwetsbaarheid. Door enorm te babbelen verberg ik mijn kwetsbaarheid.

Welke troeven heb je die je hierbij op weg helpen?

Ik blijf zoeken naar het juiste evenwicht en naar rust.
Diepe rust zal ik waarschijnlijk nooit vinden maar ik probeer dat nadeel om te draaien in een voordeel.
Mijn enorme energie geeft me veel mogelijkheden om dingen te doen die ik graag doe, het brengt me veel kansen. Mijn grote opmerkzaamheid zorgt ervoor dat ik goed kan luisteren en praten met anderen.

Het zoeken naar de voordelen is iets waar ik constant mee bezig ben; hoe kan ik mijn beperkingen inzetten op een positieve manier. Het is zoals een felle boerenzoon die niet kan stilzitten in de klas maar een krak is op het land.

Welk beeld zie je in gedachten als je nadenkt over die droom?

Gelukkig heb ik ventielen die op het juiste moment opengaan. Daardoor leef ik constant op de rand van het oranje maar ga ik niet in het rood.

Mijn droom is dus eigenlijk dat ik die ventielen niet meer nodig heb en dat ik meer tijd in het groen kan ‘verblijven’. Ik heb leren omgaan met die spanning maar ik kan ze niet wegsnijden.

Mijn grote angst is dat ik de rust niet vind terwijl er momenten zijn waarop ik wil dat alles rustiger wordt in mijn leven.

Wat trekt je het meeste aan in die droom? Wat kan je daar nu al mee doen?

Dat onbereikbare, dat droombeeld van die diepe wortels…
De beuk van 300 jaar oud staat er nog, zelfs met zijn ondiepe wortels.
Ik onderhoud mijn netwerk goed.
Ik ben onvoorwaardelijk trouw, wat ik beloofd heb, doe ik (met alle gevolgen van dien).

De onrust is het afbakenen van wat ik nog doe en de veelheid aan contacten.
Stap voor stap probeer ik duidelijk te begrenzen.

Wat voor mij echt goed voelt is diepgang in gesprekken, minder oppervlakkige gesprekken. Maar misschien verwacht ik te veel en kan niet elk gesprek die diepgang hebben.
Ik wil eigenlijk alles (diepgang, rust, energie, …) en ben misschien te ambitieus. Maar wat is het verschil tussen dromen en ambitie?
Ik wil graag blijven dromen over de perfecte balans in mijn netwerk.

Welk droombeeld heb je over relaties? Waar droom je van?

Het lijkt me heel fijn om samen iets moois op te bouwen, elkaars leven te delen, samen heel mooie momenten te beleven en elkaar ook te steunen in heel moeilijke tijden. Het gevoel te hebben dat er iemand op je wacht na een moeilijke werkdag. Je kunt gewoon knus thuis bij elkaar zijn, maar ook samen leuke dingen doen (wandelen, fietsen, een concertje) en het lijkt heel tof om samen ook de wereld te verkennen (reizen). Als ik door de stad loop of in een restaurant zit en ik zie een romantisch koppeltje, dan mis ik het heel hard en dan zou ik dat ook heel graag willen. Dat zijn soms heel moeilijke momenten voor mij. Ik wil me ook graag settelen en samen echt een leven uitbouwen. Ik zie rondom mij vele vrienden die met hun vriendin samen gaan wonen, samen iets kopen, trouwen, een kind krijgen. Dat zijn zaken die ik ook heel graag zou willen.

Welke troeven heb je die je hierbij op weg helpen?

Ik heb nu een aantal troeven in handen. Ik heb 2 korte relaties gehad. We hebben dan heel romantische momenten gehad. De eerste relatie was met iemand zonder autisme en toen heb ik het zelf uitgemaakt omdat ik de druk van de relatie niet aan kon. Misschien was ik nog niet klaar voor een relatie. Anderhalf jaar later had ik een relatie met iemand met autisme. Er waren heel veel romantische momenten, maar helaas heeft zij het uitgemaakt omdat ze een relatie niet aan kon. Achteraf besefte ik dat we toch 2 heel verschillende persoonlijkheden waren ondanks de vele gemeenschappelijke interesses. Ik merk dat ik vaak heel onzeker ben en ik dan veel bevestiging vraag. Ik had ook heel veel schrik om te falen of om de partner te verliezen.
Na de 2de relatiebreuk merkte ik dat het goed was om zelfzekerder te worden. Een partner heeft graag een persoon die zelfvertrouwen heeft, zijn plan kan trekken en goed voor zichzelf kan zorgen. Anderzijds is het ook heel belangrijk om jezelf te blijven. Ik heb aan mijn zekerheid gewerkt door veel te fietsen om dan een maand alleen met de fiets op reis te gaan. Ook mijn job geeft me veel zelfvertrouwen. Ik denk dat een vaste job ook wel een heel goede troef is en het ook financiële zekerheid geeft. Het feit dat men op mijn werk heel tevreden is, geeft zelfvertrouwen en zekerheid.
Ik ben heel veel met muziek bezig en dat is heel goed voor mijn zelfontplooiing.
Ik wou eerst een heel goede balans vinden met de nodige zelfzorg voordat ik een nieuwe relatie zou aangaan.
Een belangrijke troef is ook mijn auticoach en psycholoog. Het puntje relaties komt regelmatig aan bod. Met mijn psycholoog werk ik vooral verder om meer zelfvertrouwen te krijgen en een aantal zaken uit het verleden, die me onzeker maken, uit te klaren.

Daarnaast heb ik nu ook een goed boek van Rika Ponnet. Ik ga het lezen en dan samen met mijn psycholoog en auticoach bespreken. Het kan dienen als een soort leidraad. Ik besef dat ik me niet alleen mag vastpinnen op theorie, maar ik kan het nu best vergelijken met autorijden. Hiervoor moet je ook de theorie kennen vooraleer je aan de praktijk begint en dan merk je dat de praktijk soms wel wat anders of gecompliceerder kan zijn.

Welk beeld zie je in gedachten als je nadenkt over die droom?

Deze vraag lijkt erg op vraag 1. Ik denk vooral aan heel knus, gezellig, intiem bij elkaar zijn. Gezamenlijk heel mooie momenten beleven, maar ook elkaar steunen in heel moeilijke momenten. Het gevoel dat er altijd iemand voor je is en iemand op je wacht.

Wat trekt je het meeste aan in die droom? Wat kan je daar nu al mee doen?

Momenteel kan ik al vertrekken van 2 vorige relaties. Daarvan heb ik heel wat geleerd en heb ik geruststelling gekregen dat ik ook verliefd kan worden, iemand verliefd op mij kan worden, dat ik al 2 keer dat magische moment (eerste kus) heb meegemaakt. Momenteel kan ik van deze ervaringen vertrekken, kan ik ook verder werken aan mijn persoonlijke groei en kan ik nu ook de tijd nemen om de theorie door te nemen. Hopelijk is er ook voor mij een diepgaande en langdurige relatie weggelegd.

Welk droombeeld heb je over jouw vrije tijd? Waar droom je van?

Vrije tijd als gepensioneerde betekent voor mij uitzoeken wat ik met mijn tijd kan doen, zowel voor mezelf als voor anderen.
Ik droom ervan om tijd, rust en ruimte te vinden om mooi oud te worden.
Ik wil ook kritisch blijven nadenken over welke uitdagingen ik aanga in mijn vrije tijd, waarvoor ik me engageer.
Er komt zoveel op mijn pad dat ik vaak niet weet wat eerst te doen, ik ken geen verveling. Toch wil ik mijn vrije tijd vooral invullen met nuttige activiteiten waarmee ik anderen kan helpen. Ik houd me graag bezig met maatschappelijk waardevolle dingen.
Ik wil me verder blijven ontplooien, bijleren door te lezen en door gesprekken met anderen te weten komen wat mensen bezig houdt.

Welke troeven heb je die je hierbij op weg helpen?

Doordat ik zelf de balans heb opgemaakt tussen ontspanning en inspanning, weet ik hoeveel tijd ik in anderen kan investeren.
Het evenwicht tussen ontspanningsactiviteiten (zoals lezen, koken, een glas wijn drinken) en inspanningsactiviteiten (in mijn vrijwilligerswerk gesprekken voeren met mensen, luisteren naar anderen, de focus op iemands verhaal leggen) is heel belangrijk. Pas dan krijg ik ook zelf energie van de inspannende activiteiten.

Welk beeld zie je in gedachten als je nadenkt over die droom?

Ik moet zorg dragen voor mezelf om voor anderen iets te kunnen betekenen.
“Ik moet niet aan anderen vragen om in bad te gaan als ik zelf niet proper ben.”

Wat trekt je het meeste aan in die droom? Wat kan je daar nu al mee doen?

Te veel rust is bedreigend voor mij, dat geeft me net onrust. Ik moet als een componist mijn activiteiten zorgvuldig componeren. Ik vind geen rust in rusten. Dat klinkt misschien tegenstrijdig maar voor mij is het dat niet.
De balans tussen rust en ruimte maar toch actief bezig zijn is mijn grootste uitdaging.

Wat mij het meeste aantrekt is dat ik door goed voor mezelf te zorgen ook voor anderen kan zorgen. Pas dan kan ik mijn vrijwilligerswerk ten volle uitvoeren en goede gesprekken voeren.

Welk beeld zie je als je nadenkt over die droom?

Een talent van mij is pianospelen. Mijn droom is de Pathétique van Beethoven te kunnen spelen daar droom ik al jaren van. Daarnaast hoop ik me verder toe te leggen op kamermuziek. Dat is met enkele instrumenten zoals dwarsfluit en cello samenspelen. Ik ben vorig jaar met deeltijds kunstonderwijs gestart na al heel lang privéles te krijgen.

Welke troeven heb je die je hierbij op weg helpen?

Ik ben vorig jaar met deeltijds kunstonderwijs gestart na al heel lang privéles te krijgen. Ze zijn daar positief en geloven in mij. Ik heb een rustige en begripvolle pianolerares. Ze weet van mijn ASS. Ze heeft vorig jaar veel gewerkt rond stressbeheersing, zelfvertrouwen en ontspanning bij het spelen. Ze heeft me ook veel tips gegeven om voor publiek te spelen. Zo heb ik vorig jaar een stuk van Mozart, Grieg en Satie voor publiek gespeeld. Daarnaast heb ik al op kleinere en informele gelegenheden piano gespeeld.

Welk beeld zie je in gedachten als je nadenkt over die droom?

Het beeld dat ik voor me zie is met een groepje kamermuziek spelen. Het moet heel leuk zijn om 's avonds bij iemand thuis rustig te musiceren.

Wat trekt je het meeste aan in die droom? Wat kan je daar nu al mee doen?

Pianospelen geeft me enorm veel zelfvertrouwen. Het geeft een kick om een stuk te kunnen spelen dat gecomponeerd is door Mozart zelf. Op YouTube zet ik soms eens een filmpje van mezelf. Wat ik nu al doe met die droom? Ik kan nu al prachtige stukken spelen. Ik diep mijn pianospel verder uit en leer veel door samen te musiceren. Dat was in het begin nog wel moeilijk, maar in het deeltijds kunstonderwijs word je in de lessen heel goed begeleid en opgevolgd. Vorig jaar trad ik al eens op samen met een muzikante die dwarsfluit speelt. Dat ging heel goed en het heeft me nu veel vertrouwen gegeven om verder te gaan. Ik heb ondertussen geleerd een grote droom op te delen in kleine stapjes en me te focussen op elk deelstapje.
Ik durf nu voor een klein publiek te spelen. Vooral informele optredens met een klein publiek vind ik leuk: een klasconcertje, een opendeurdag, op een repetitie van een koor ...

Wat droom je ooit te doen met je interesse?

Een grote interesse van mij is lange fietsreizen of wandeltochten maken. Ik droomde er lang van ooit eens met de fiets van thuis uit naar Santiago de Compostela te fietsen. Deze droom is ondertussen uitgekomen. Op 21 juli 2018 ben ik thuis met de fiets vertrokken en op 20 augustus ben ik aangekomen in Santiago. Na mijn Santiagoreis heb ik nog heel veel nieuwe fietsdromen. Ik zou graag Portugal met de fiets doen. Ook van thuis uit naar Scandinavië fietsen moet prachtig zijn. Ik droom er ook van om met groepen zoals Anders Reizen of Joker actieve wandelreizen te maken, zoals bijvoorbeeld naar de Balkan. Momenteel zijn reizen buiten Europa nog te "spannend", maar ik hoop met deze fietsreizen en met anders reizen vertrouwen te krijgen om ook buiten Europa te reizen.

Welke troeven heb je die je hierbij op weg kunnen helpen?

Ik ben lid van enkele organisaties die veel met wandelen en fietsen bezig zijn. Zo heb je "Vrienden op de fiets". Dat is een netwerk van gezinnen die heel goedkoop overnachting aanbieden voor fietsers en wandelaars. Het zijn steeds gezellige gezinnen en heel leuk om ervaringen mee uit te wisselen. Het nadeel is dat het wel geconcentreerd is in Nederland en België. Dus als je door Frankrijk fiets, kom je heel weinig adresjes tegen die aangesloten zijn bij dit netwerk. Daarnaast ben ik nog lid van de "Europafietsers". Dat is een organisatie van vrijwilligers die fietstrajecten uitstippelen door heel Europa. Er zijn zelfs routes door Noorwegen of tot Sint - Petersburg. Ze maken dan boekjes met wegbeschrijvingen, kaarten, uitleg over bezienswaardigheden, overzicht van het klimwerk, uitleg over het land. Voor de tocht naar Santiago heb ik de boekjes gebruikt van de Sint - Jacobsroute.
Het waren heel handige boekjes met heel wat tips in (ook waar je kon overnachten op campings, goedkope B&B's). Voor de reis naar Santiago heb ik heel veel tips gekregen van het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela. Daarnaast heb ik ook mijn auticoach en psycholoog die me ook mentaal konden voorbereiden op deze tocht. Ook heb ik een fantastische familie, fantastische collega's en fantastische vrienden. Ze volgden me de hele tocht en ik kon geregeld eens bellen, berichten sturen.

Welk beeld zie je voor je als je nadenkt over je droom?

Bij fietsen zie ik me rondtrekken door indrukwekkende natuur. Ik zie me dan vaak "waaauw" tegen mezelf zeggen. Ik voel me dan een ontdekkingsreiziger die steeds nieuwe gebieden ontdekt. Ik voel me heel nieuwsgierig en ben ook heel leergierig. Ik lees ook heel vaak over de gebieden waar ik door ben getrokken. Heel vaak kom ik ook dingen tegen die ik vroeger op school geleerd heb. Zo ben ik gepasseerd langs de plek waar de belangrijke veldslag rond Poitiers heeft plaatsgevonden, kwam ik in Compiègne waar ook Jeanne D'Arc verbleef, kwam ik veel geschiedenis van Spanje tegen (Reconquista), kwam ik door het indrukwekkende wijngebied van de Bordeauxstreek, leerde heel veel over de pelgrimstradities... Ik droom ervan om rond te trekken door Denemarken en Scandinavië of om de Alpen over te steken.

Wat trekt je het meeste aan in die droom?

Het onderweg zijn, een land echt te leren kennen, in de natuur zijn. Ik merk dat deze fietsreizen me ook heel veel zelfvertrouwen geven. Het leert me mijn plan te trekken, flexibeler te worden, om te gaan met onvoorziene omstandigheden. Dat is versterkend voor andere dromen zoals zelfstandig gaan wonen en een langdurige relatie te hebben (in mijn vorige relaties had ik nog heel veel stress om niet te voldoen en om te falen).

Wat kan je nu al doen met dat wat je het meeste aantrekt in die droom?

Ik kan nu al schitterende fietsreizen maken. Het heeft ook wel een opbouw gekost gedurende meerdere jaren. Ik ben eerst in België en Nederland gaan fietsen (2012 en 2013), in 2014 ben ik naar het Zwarte – Woud gefietst, in 2015 in Bretagne en Normandië, in 2017 in Noord – Duitsland en dan dit jaar heb ik de grote pelgrimsreis gemaakt. Ook 2 of 3 daagse met de fiets zijn heel leuk.

Welk droombeeld heb je over werk? Waar droom je van?

Mijn droom is om muziek te schrijven voor video games. Naast componeren ben ik nu bezig met een opleiding in klassieke zang. Ik zou graag deze twee elementen combineren, voor voldoende variatie. Maar ik denk dat ik ook tevreden zou zijn met andere jobs binnen de muziek- of kunstsector. Een omgeving waar ik kan groeien en geboeid kan blijven is belangrijk voor mij.

Welke troeven heb je die je hierbij op weg helpen?

Vorig jaar behaalde ik mijn masterdiploma compositie en deed ik mijn eerste ervaringen op binnen de game-sector met het schrijven van enkele tracks voor een app gericht op kinderen met leerstoornissen. Ik probeer ook zo veel mogelijk toe te zeggen op projecten binnen de muzieksector, omdat netwerken hierin zeer belangrijk is. Ik ben ook actief of sociale media, wat mijn reikwijdte vergroot.

Welk beeld zie je in gedachten als je nadenkt over die droom?

Ik zou graag een eigen studio hebben, met een goede geluidsinstallatie en verschillende instrumenten en opnameapparatuur ter beschikking. Een plek waar ik me in alle rust kan concentreren op het maken van muziek.

Wat trekt je het meeste aan in die droom? Wat kan je daar nu al mee doen?

Games zijn altijd al een belangrijk element geweest in mijn leven. Bijna eender wat je kan verzinnen is mogelijk. Het is ook een snel groeiende industrie die open staat voor out-of-the-box denken en nieuwe ideeën. Dit biedt een werkklimaat dat niet snel gaat vervelen en uitdagend blijft. Ook biedt de huidige technologie de mogelijkheid om van thuis uit te werken, individueel of in groep.
Sociale media en netwerken zijn belangrijke elementen in dit werkveld. Ik heb net een eigen website gelanceerd om mijn online présence en toegankelijkheid te vergroten, en probeer op de hoogte te blijven van evenementen i.v.m. dit onderwerp.

Welk droombeeld heb je over 'wonen'? Waar droom je van?

Het belangrijkste aan een woonst voor mij is om in rust thuis te kunnen komen. Ik merk dat samenwonen met anderen een groot obstakel is. Als er andere mensen in huis zijn, voel ik me op mijn ongemak, en zonder ik me af, terwijl ik soms liever vrij zou rondlopen. Het ideaal voor mij zou dus zijn om een volledig eigen woonst te hebben, liefst met goede geluidsisolatie (zowel voor mijn eigen rust als voor mijn buren, gezien het regelmatig bezig zijn met muziek). De ligging hoeft niet in het centrum van de stad te zijn, zolang het makkelijk bereikbaar is met de fiets.

Welke troeven heb je die je hierbij op weg helpen?

Op dit vlak loop ik wat vast, omdat wonen financieel een zeer grote last is, en ik als student uiteraard niet voltijds kan werken om dit te ondersteunen, wat van een eigen woonst dus geen realistisch idee maakt. Ik heb wel enkele kennissen die reeds aangeboden hebben om te helpen bij het zoeken naar woningen. Ook zijn er opties binnen sociale media, zoals facebookgroepen die gericht zijn op samenhuizen, om de (huur)kosten te verkleinen, maar dit vormt dan weer een (sociale) drempel die ik liever vermijd.

Welk beeld zie je in gedachten als je nadenkt over die droom?

Ik heb niet al te veel plaats nodig. Wat ruimte om mijn piano te zetten en eventueel om wat fitness oefeningen te kunnen doen. Graag zou ik wel voldoende natuurlijk licht hebben, en een ligging in een (relatief) rustige buurt. Ik voel me wel aangetrokken tot industriële architectuur; ik hou van de middenlijn tussen ruw en afgewerkt, zoals bvb. een witgeschilderde bakstenen muur, ijzeren balken, of de charme van meubels die je zelf gemaakt zou kunnen hebben, zoals kastjes uit oude wijnkisten, of een vintage lamp gevonden op een rommelmarkt. Een open woonruimte (indien alleen) vind ik ook aangenaam, niet te veel scheiding tussen de verschillende kamers/ruimtes. Dit creëert een groter gevoel van beschikbare ruimte en vrijheid.

Wat trekt je het meeste aan in die droom? Wat kan je daar nu al mee doen?

Ik heb nooit echt het gevoel gehad dat ik ergens in een eigen “thuis” kon komen, veel eerder dat ik plaats innam bij iemand anders, ten laste van die persoon. Ik denk dat alleen wonen een grote, positieve verandering zou brengen in mijn dagindeling en algemeen mentaal welzijn — een groter gevoel van privacy en rust.
Momenteel probeer ik wat geld te sparen en gebruik ik een budget app om een idee te krijgen van hoeveel ik spendeer aan wat. Zo kan ik stilaan een maandelijks budget opstellen, wat een belangrijke factor is bij het zoeken naar mogelijkheden. Ik volg ook een aantal Instagram accounts die gericht zijn op interieur design. Hiermee vorm ik niet alleen een idee van hoe ik mijn woonruimte zou willen inrichten, maar ook wat voor voorzieningen ik zou nodig hebben (meubels, keukenapparatuur, enz.).

Wat is je droom op gebied van zelfstandigheid en/of ondersteuning?

Mijn wensen zijn op dit vlak door de jaren heen veranderd. Vroeger wilde ik heel graag in een pleeggezin wonen, ik nam zelfs contact op met pleegzorg. Dat was vooral omdat ik dezelfde structuur wilde als ik gewoon was van thuis. Dat warme gevoel en weten dat er altijd iemand is waar je een babbel mee kan doen, dat je niet moet organiseren om iemand te kunnen te spreken of even je dag te overlopen.

Die constante aanwezigheid van iemand die ik vertrouw blijft voor mij zeer belangrijk. Zowel in mijn woonsituatie als in de ondersteuning die ik krijg.

Ik heb eerst een periode alleen gewoond in een studio, ik kreeg toen wel twee keer per week begeleiding thuis maar ik bleef veel moeilijke momenten hebben. Omdat er niet genoeg aanwezigheid was van anderen voelde ik me vaak eenzaam en paniekerig. Daarna ben ik in een gemeenschapshuis gaan wonen met drie andere mensen met autisme. Dat ging een tijdje goed maar omdat ik ook daar nog vaak alleen was, ben ik uiteindelijk in een huis gaan wonen waar elke avond en nacht begeleiding aanwezig is. Daarnaast heb ik nog twee keer per week individuele gesprekken. Ik miste vroeger vooral de zekerheid van aanwezigheid van iemand waar ik op kon steunen. Ik voelde me vaak eenzaam. Nu ik in dit huis woon is dat veel verbeterd, als ik nood heb aan contact moet ik mijn deur maar open doen om mensen te zien. Langs de andere kant kan ik mijn deur gewoon dicht doen wanneer ik wil, ik kan naar mijn televisieprogramma’s kijken wanneer ik wil.

Dit systeem werkt goed voor mij omdat ik zelf nog kan kiezen of ik bijvoorbeeld mee eet met de groep of niet, ze helpen me met een aantal taken waar ik zelf moeilijk toe kom. Toch vind ik het heel moeilijk dat ik mijn begeleidster niet telefonisch kan bereiken. Dat geeft me veel onrust. Wat als er iets gebeurt en ik kan niemand bereiken.

Ik doe eigenlijk niet veel beroep op begeleiding maar weten dat er ondersteuning is als ik het wil, geeft me veel veiligheid. Ik ken alle begeleiders, ook van de huizen naast het mijne, en dat geeft me een comfortabeler gevoel. Ik zie ook dat mijn medebewoners soms hulp vragen voor dingen die ik niet zou durven vragen, maar doordat zij het doen weet ik dat het okee is, weet ik dat ik dat ook mag doen. Die afweging maken was daarvoor, toen ik nog alleen woonde, veel moeilijker. Wanneer mocht ik iemand bellen? Tot hoe laat is het gepast om te bellen?

Ideaal voor mij is dat er een vaste structuur is in mijn ondersteuning. Ik heb vaste afspraken met mijn psychiater, met mijn begeleidsters, er is op vaste momenten iemand aanwezig in huis.

Als ik me nu nog eenzaam voel, bel ik naar mama of papa. Ik wil graag gewoon eens kunnen de dag overlopen, alledaagse dingen bespreken. Misschien mis ik wel gewoon een partner waarmee ik samen mijn dag kan overlopen.

Ik heb geleerd dat ik ondersteuning en begeleiding nodig heb in de buurt om zo zelfstandig mogelijk te zijn.

Mijn grootste droom op vlak van ondersteuning is dus dat er altijd mensen aanwezig zijn waarvan ik weet dat ik er beroep op kan doen. Dat er iemand is die mij kan geruststellen, die de filter kan zijn om mijn paniek te temperen of te kaderen wat er gebeurt. Iemand die mij duidelijk kan maken waar ik wel of geen zorgen over moet maken en die mee een plan van aanpak kan bepalen. Ik heb iemand nodig die dingen op het juiste niveau voor me kan plaatsen. Die samen met mij belangrijke gebeurtenissen kan bespreken zodat het voor mij duidelijker wordt in mijn hoofd. Anders overspoelen gebeurtenissen me helemaal.

Welke troeven heb je die je hierbij op weg kunnen helpen?

Dat ik nu al meer durf te vertrouwen op verschillende mensen. Ik weet dat ik niet kan verwachten dat 1 persoon me die constante veiligheid geeft.
Ik heb me omringd met verschillende mensen, mijn psychiater, mijn hypotherapeute, mijn begeleidsters, mijn diëtiste en natuurlijk ook mijn familie. Ik heb geleerd dat ik dat niet allemaal meer mag verwachten van mijn ouders. Daarom zoek ik overal verschillende stukjes om mijn opvangnetwerk goed samen te stellen.
Andere mensen zeggen me soms dat ik te afhankelijk ben van hulpverlening hierdoor maar ik weet toch wel dat ik me staande kan houden net door meer te vertrouwen op verschillenden mensen. Ik heb genoeg alternatieven opgebouwd.
Een andere kwaliteit is, of dat zeggen ze toch, is dat ik goed kan verwoorden wat ik nodig heb.
Ik heb al heel veel geprobeerd; heel veel verschillende vormen van hulpverlening en telkens opnieuw begin ik met goede moed aan een nieuw traject omdat ik eerst wil uitzoeken of ik wel echt alles geprobeerd heb om me beter te voelen.

Welk beeld zie je als je nadenkt over die droom?

Ik zie het voor mij alsof er een tweelingzus constant naast mij loopt die me bijstaat met raad en daad en die heel de dag met me mee beleeft. Zij kan me dan zeggen hoe ik me moet voelen en wanneer het niet nodig is om me zorgen te maken. Zij kan dan beslissen wat ze bijvoorbeeld eet, en dan eet ik hetzelfde. Dan moet ik dat niet meer beslissen. Ook als een beschermengel die me onder haar vleugels neemt.

Wat trekt je het meest aan in die droom? Wat kan je daar nu al mee doen?

Wat me het meest aantrekt is de veiligheid. Iemand die er altijd is om me gerust te stellen. Ik denk dat ik daar nu al iets mee doe door meer mensen toe te laten en door me te omringen met verschillende mensen. Toch blijft het moeilijk wanneer bijvoorbeeld mijn psychiater verlof heeft, ik krijg die gaten maar moeilijk opgevuld.
Wat ook helpt is zorgen dat ik bezig blijf, door veel vrijwilligerswerk te doen, naar de hypotherapie te gaan, vaste afspraken te hebben, heb ik minder tijd om na te denken wat er allemaal zou kunnen mislopen.